Çocukluğumuz ve masumiyetimize dair ne varsa bizden giderek uzaklaşıyor, her şey baş döndürücü bir hızla kirleniyor. Şanslı olanlar daha kötüsünü görmeden gidiyor, geride kalan günahkarlar olarak tüm bu çöküşü ve yitirişi hissetmekle lanetlendik sanki... Bir neslin bitişisin sen Dolores, bir kafede son vedanın her saniyesini doya doya yaşamaya çalışırken "kapatıyoruz" diye gelen garson gibi gidişin...
Ne güzel demişti Ali abi. Harbiden, sevdiğimiz ölülerin sayısı, sevmediğimiz dirilerden çok olduğunda hayat çekilmez oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder